We ontbijten in de bungalow na een nacht met een groot onweer waarvan de elektriciteit zelfs is afgesprongen. ’s Ochtends is hier niets meer van te merken en na wat ochtendgymnastiek op omheinde domein, zetten we onze tocht verder op de Panorama Route waarbij we eerst halt houden aan Wonder View, waar we uitkijken op de wijdse vlakten en zo een eerste glimps opvangen van Kruger Park. De volgende stop, God’s Window is pas echt indrukwekkend want om dit te bereiken moeten we eerst een wild junglepad op.

Verder stoppen we aan de Pinnacle, een hoge uitstekende rots die doet denken aan het decor van en James Bond film. Het is er rustig en we er zien zelfs de meest vreemde gekleurde sprinkhaan ooit.

We zetten de route verder en stoppen aan de Lisbon Falls, indrukwekkende watervallen die we van alle zijden hebben gefotografeerd.

Vooraleer we verder Oostelijk gaan richting de bush, rijden we nog om naar Pilgrims’ Rest, een stadje dat nog dateert uit de tijd dat goud werd gewonnen. De tijd is er stil blijven staan en zo wanen we ons even in de Wild West. Maar het is ons toch wat te toeristisch naar onze smaak, ook al komen we slechts een handvol andere reizigers tegen.

Nadien is het richting de parken, maar vooraleer we in de vlakte komen, moeten we eerst een aantal bergpassen over. Langs de kant van de weg ligt hier en daar nog een hoopje sneeuw (van dat onweer wellicht). ’s namiddags vinden we niet meteen een ideale picknickplek en uiteindelijk stellen we ons tevreden met een soort bushok aan de rand van een groter dorp. De lokale bevolking vindt dit maar gek en al snel komt er jolige man vragen om samen op de foto te gaan.

Aan Klaserie, wat geen dorp bleek te zijn maar een kruispunt, slaan we af en rijden nu pas echt de bush in. Via een vreselijk moeilijk berijdbare piste zoeken we naar onze slaapplaats voor vanavond, Panzi Bush Camp. Dit kamp ligt in het Guernsey Nature Reserve, een van de privéreservaten aan de rand van Kruger. Op de piste zien we onze eerste giraffen wat ons natuurlijk dolblij maakt. We rijden door de poort van het reservaat en opnieuw staan er op de weg een drietal giraffen – die we even de tijd geven om van de baan te gaan.

Aan Panzi Bushcamp worden we opgewacht door Glin, de zoon van de uitbaatster en tevens lokale ranger en de hond des huizes, Sally. We zijn blijkbaar de enige gasten en een in het kamp gekomen tart het elke verbeelding. Dit is exact hoe je wil dat een huttenkamp eruit ziet. Een grote open gezellige hoofdplaats en kleine driehoekige hutjes als vertrek, mét buitendouche. Weinig luxueus, maar authentiek.

De eigenaars zijn blij dat we er geraakt zijn en stellen voor een wandelsafari te doen. Geen probleem, want hier zitten enkel “ongevaarlijke” beesten, geen Big Five – dat is voor later. Opnieuw komen we de giraffen tegen, maar ook een struisvogel, bushbuck, een enge spin en een mestkever die lekker aan het rollen was. Glin vertelt honderduit over de planten en dieren en leert ons vanalles bij.

Bij het vallen van de avond frissen we ons even op en genieten we van een heerlijk home made stoofpotje van springbok. Rondom ons horen we de apen van boom tot boom springen en we proberen ons te bevrienden met een wilde kat (niet gelukt). We leren dat in het zwembad een boa constrictor logeert en in de pastalepel de kleinste kikker die we ooit zagen. We sluiten de eerste dag tussen de dieren af met een bezoekje aan de viewing deck. We zitten nog maar even stilletjes neer, of er struint al een troep giraffen voorbij om onhandig te drinken aan het waterreservoir. Kortom, een gezellige avond.