Kampeer- en wandelvakantie met baby in de Franse Alpen

Als kind gingen we beiden elke zomer met onze ouders kamperen en daar hebben we prachtige herinneringen aan overgehouden. Als koppel was de keuze voor de tent dan ook evident en zo kampeerden we onder andere in de USA, Canada, IJsland, Noorwegen…

Met de komst van baby Alice wilden we onze voorliefde voor kamperen niet opgeven. En dus trokken we in de zomer van 2016 naar de bergen met een auto vol kampeerspullen.

We verbleven twee weken in camping Le Bocage, in de Vallée du Valgaudemar aan de voet van Les Ecrins, een prachtig nationaal park in de Franse Alpen.

Autorit in de hittegolf

De autorit ernaartoe splitsten we op in twee dagen, met een overnachting ter hoogte van Macon in een handig gelegen maar niet zo bijzonder Campanile hotel. Onze kamer had echter airco, dus meer hadden we gezien de hittegolf niet nodig.

Onderweg hielden we om de twee uur een pauze in een wegrestaurant zodat Alice kon drinken en even kon neerliggen/spelen. Al bij al sliep ze het merendeel van de rit, op het laatste halfuurtje na. Een meevaller dus!

Alles gaat trager als je gaat kamperen met een baby

Bij aankomst op de camping begonnen we meteen onze heuse familietent op te stellen, maar dat was wel een uitdaging want Ulrike deed het meeste alleen terwijl ik Alice eten gaf, ververste en bezig hield. Maar al duurde het langer dan zonder baby, toch lukte het ons om alle spullen een plekje te geven. Alice keek vanop een picknickdeken naar de blaadjes van de bomen en keurde het goed.

We hadden een erg mooi plekje aan de rivier, ideaal om te wandelen met Jeanne in de draagdoek als ze de slaap niet kon vatten (geef toe, dat is toch stukken leuker dan rondjes doen in de living!).

Kamperen met een baby ging eigenlijk heel vlot: onze dagen verliepen min of meer zoals thuis, behalve dan dat we in de buitenlucht leefden en een echt vakantiegevoel hadden. Maar eerlijkheid gebiedt, we hadden elk onze handen wel vol: Ulrike zorgde meestal voor het eten, de afwas, het opruimen etc en ik hield me meestal bezig met de zorg voor Alice (borstvoeden, pampers, insmeren,…). Gelukkig bleef er nog voldoende tijd over om te aperitieven en te barbecueën met de sympathieke en hulpvaardige kampeerders naast ons. Echte camping-sfeer met andere woorden.

De nachten verliepen beter dan verwacht. Ik had op voorhand schrik dat Alice ’s nachts iedereen zou wakker huilen, maar dat viel in werkelijkheid heel goed mee: ’s nachts kreeg ze bij de minste kik de borst dus had ze de tijd niet om andere kampeerders wakker te maken. Alice sliep trouwens gewoon naast ons in de draagmand van haar koets en dat ging heel goed.

Van hittegolf tot vriestemperaturen

Op die twee weken tijd hebben we alle weersomstandigheden mogen meemaken. De eerste dagen zaten we midden in een hittegolf. Alice lieten we de hele tijd in haar pamper in de schaduw van de tarp en wandelingen beperkten we tot de vroege voormiddag als het nog niet te warm was. Tijdens de warmste uren zochten we verkoeling met een fris washandje en een lauw (voeten-)badje in de tummy tub bademmer. Maar na enkele dagen sloeg het weer om en ontwaakten we bij 3 graden Celsius en moesten we Alice warm houden met een dikke slaapzak en muts. Om dan weer enkele dagen later temperaturen tegen de 30 graden te hebben!

Vertoeven in goed gezelschap

Halverwege de vakantie kwamen onze beste vrienden met hun kinderen ons vergezellen op de camping. Dat maakte de hele vakantie nog gezelliger!

Wandelen in de bergen is slaapverwekkend voor een baby

De hoofdreden waarom we deze camping hadden gekozen was omwille van z’n ligging aan het nationaal park Les Ecrins. We maakten dan ook meerdere stevige bergwandelingen met Alice in de draagzak. Meestal vertrokken we ’s ochtends heel vroeg om zeker tegen de middag terug te zijn, wanneer het te warm was om nog onder de vlakke zon te wandelen met een baby.

Tijdens de wandelingen hielden we rekening met de hoogte: het hoogste punt dat we gedaan hebben was 2119 meter en dan hielden we Alice goed in het hoog. We stopten ook om de 1,5 a 2 uur om ze te voeden, omwille van de hitte maar ook om hoogteziekte te vermijden. Alice vond het wandelen heel fijn en sliep het merendeel van de tijd. We kregen ook veel positieve reacties van andere wandelaars.In totaal maakten we een achttal dagwandelingen, de ene al uitdagender dan de andere: