Na een eerste nacht in de Knutebu-hut staan we op en maken we ons gereed voor een uitstapje naar Finse.

Al gauw komen we terecht in een landschap dat steeds meer arctisch aandoet. De landschappen worden steeds mooier en de sneeuw steeds meer aanwezig.

De trein stijgt gestaag en we naderen het hoogste punt van de treinrit op 1220m: het station van Finse.

Het station van Finse ligt vlak aan het Finsevatnet, dat nog bijna volledig bedekt is met ijs (en dit midden in de maand juli op maar 1222m hoogte!), en is enkel toegankelijk per trein, fiets of te voet.

We stappen uit (de telelens-toeristen reizen verder en hebben duidelijk spijt dat ze in deze prachtige omgeving niet uitstappen) en worden meteen verrast door de koude temperatuur. Finse heeft een arctisch klimaat en dat zullen we geweten hebben! De omgeving doet overigens dienst als trainingsgebied voor vele poolexpedities.

 

We beginnen meteen aan de tocht richting Hardangerjokulen en stappen langs het Finsevatnet en door een sneeuwveld richting de Fynsehytta.

Via een dam steken we het meer over en volgen we de rode T’s doorheen de prachtige omgeving. We hebben al meteen een mooi uitzicht over Finse aan de overkant van het meer.

 
 

Na een korte pauze (boterhammen smullen en Oskar verversen), stappen we verder, dichter naar de gletsjer toe.
 

We beklimmen een steile diepsneeuw-sneeuwhelling en houden ons hart al vast bij de gedachte dat we deze helling zullen moeten afdalen op de terugweg. Slik.

Naarmate we stijgen wordt het uitzicht steeds mooier. We zien in de verte de lange bergketen van de Hallingskarvet, waar we de volgende dag een uitstapje naar gepland hebben. Na het doorkruisen van nog enkele sneeuwvelden komen we toe aan de rivier die we moeten oversteken. Volgens de wandelgids zou hier een brug moeten zijn, maar er is in de verste verte geen brug te bespeuren. De enige manier om over de rivier te geraken is via een stuk sneeuw dat gevaarlijk boven de kolkende rivier ‘”hangt”. We twijfelen even, maar besluiten toch om het risico niet te wagen: we weten tenslotte niet wat de staat van de sneeuwkap is en weten maar al te goed dat smeltende sneeuw gevaarlijk kan zijn. Een val in het ijskoud smeltwater met veel stroming zien we niet zitten (al zeker niet met Oskar op de rug).