We hebben het vannacht lekker koel gehad. De kraaiende haan maakte ons al vroeg wakker, maar dat deert ons niet: we willen deze dag in Vang Vieng ten volle benutten.

We ontbijten met banana & chocolate pancakes in de Guesthouse, in gezelschap van twee schattige lapjeskatten. Na het ontbijt nemen we de gehuurde fietsen en fietsen we tot de Organic Farm, 4 km ten noorden van Vang Vieng. Het is nog vroeg en toch is het een helse tocht omwille van de verpletterende hitte.

We komen bezweet toe aan de Organic Farm, te laat om nog te helpen met het geitenmelken (gebeurt al om 6u30!). We krijgen toch nog een rondleiding op de farm, door een schattige jongen die maar al te graag zijn Engels oefent. Tijdens de rondleiding krijgen we een mud house te zien, de mulberry tree plantage (al zijn de bomen nu afgekapt, hetgeen 1 maal per jaar gebeurt), geiten, biggen, composthopen,…Alle inkomsten van de boerderij worden gebruikt voor opleidingen, tewerkstelling, steun en vorming van de lokale dorpelingen. De Organic Farm werkt hoofdzakelijk met vrijwilligers.

Vlak aan de Organic Farm loopt de Nam Song rivier. De plaats is vooral gekend als startplaats van de tubing, een “sport” waarbij je op een rubberen binnenband van een traktor de rivier afdrijft. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat langs de oevers van de rivier tientallen bars zorgen voor de nodige booze, drugs & partytunes. Een slechte combinatie met de touwen en ziplines waarmee je het water in kan duiken: er gebeurden al meerdere dodelijke accidenten.

Gelukkig is daar nu niets meer van te merken: alle bars langs de rivier zijn afgebroken en opgedoekt omwille van de ASEM (Asia-Europe Meeting) die in november in Laos gehost wordt. De overheid heeft alle rivierbars in Vang Vieng verboden, waardoor het heerlijk kalm en stil is op de Nam Song Rivier. We hadden bijna Vang Vieng van de route geschrapt omwille van het party-toerisme waarvoor de stad gekend staat, al een chance dat we de plaats toch nog een kans hebben gegeven!

We zwemmen in het helderblauwe, koele water en schrikken even van de grote spin waar we bijna tegen gelopen zijn. Wanneer de hitte uit ons lijf gezwommen is, nemen we de vele trappen tot in de grot.

Via de goed aangelegde wandelpaden in de grot kan je tot een prachtig uitzichtspunt wandelen, met uitzicht over de rivier en de vele rijstvelden in de omgeving.

We keren na het grotbezoek terug naar het hotel en eten er een Tom Yum soep en Lao Chicken, met verse milkshakes. We houden een lange middagpauze om te lezen en af te koelen van de hitte. Nadien fietsen we verder om tot een uitzichtspunt op een berg te geraken. De school is ondertussen gedaan en we komen overal weer fietsende kinderen tegen met paraplu’s tegen de zon. Net als gisteren, worden we overal begroet met “sabaideee!”.

We volgen de oude man dieper de grot in, en ik probeer de route te onthouden die we nemen (links, rechts, rechts, links, onder, boven,…)… ik vertrouw het zaakje niet en wil niet afhankelijk zijn van de man om de weg naar buiten terug te vinden.

De man maakt muziek door op de stalactieten te kloppen en leidt ons nog verder door de smalle spleten de grot in. Ik krijg het benauwd wanneer ik me langs een rots kronkel en oog in oog kom te staan met de grootste spin die ik ooit heb gezien: ter grootte van mijn handpalm. Ik krijg schrik dat ik een spin zou raken wanneer we ons door de spleten murmen en begin bovendien te vrezen dat de man ons wil doen verdwalen om dan geld te kunnen vragen of stelen of wie weet nog erger…. Ik weiger nog verder te gaan. De oude man wil me overtuigen: “big room, beautiful, not far”, maar ik zet geen voet verder. Ulrike wil de big room zien en besluit verder te gaan met de man, terwijl ik wacht ter hoogte van de megaspin. Ik hoor ze verderweg gaan, tot ik plots helemaal niets meer hoor. In de stilte sla ik in paniek. Wat als hij haar vermoordt? Verkracht? Ik ben doodsbenauwd. Ik roep een paar keer en krijg geen antwoord. Gelukkig hoor ik na een minuut hun stemmen terug dichterbij komen. Oef! Ik maak duidelijk dat ik zo snel mogelijk terug naar buiten wil, maar we moeten van de man eerst nog langs een andere ruimte waar we een vleermuis te zien krijgen.

De gids begrijpt eindelijk dat we er genoeg van hebben en leidt ons helemaal tot de uitgang terug. Eenmaal buiten vraagt de man om geld voor de rondleiding. We zijn zodanig opgelucht dat hij niets ergers van plan was, dat we hem (na wat onderhandelen) 1,5 euro geven. Wat een avontuur! Op de terugweg naar de Guesthouse praten we nog na over alle dingen die hadden kunnen gebeuren.

Net voor het slapengaan besluiten we de volgende dag te vertrekken uit Vang Vieng: we hebben het wel gezien en hebben zin in meer culinaire mogelijkheden. De tubing en/of de grote lus van 32 km met de scooter hoeven we niet te doen. We boeken bij Mr Hassidy de minibus naar Luang Prabang voor de volgende morgen (elk 11 euro) en gaan dan slapen.