Zuidwest USA – dag 17 – Rijden tot de kust

Klik hier voor een overzicht van de reis.

Route: Zion NP – Carpinteria
Afstand: 790 km
Activiteiten: rijden tot de kust
Weer: (alweer) snikheet
Overnachting: Carpinteria State Park Campground, Carpinteria

Vandaag laten we Zion National Park achter ons en rijden we tot aan de kust van Californië. Een lange rit, en dus staan we (zoals gewoonlijk) vroeg op, om de camping rond half acht te verlaten. In Springdale houden we een snelle halt voor een ontbijt bij Meme’s café met heerlijke ‘crepes citron’ en ‘crepes orange’.

In La Verkin stoppen we even om de auto vol te tanken en een grote zak ijs te kopen voor de frigobox. Ondanks het vroege uur is het al erg warm, dus kunnen we maar best onze drankjes koel houden. We rijden zonder stoppen door tot voorbij Las Vegas. Ondanks het feit dat we Las Vegas al eerder tijdens deze vakantie hebben bezocht, blijft de doorrit indrukwekkend.

Na Las vegas, volgt een lange rit langs de Mojave Desert, een stuk ongerepte natuur dat er droog en woestijnachtig bij ligt. De rit door de woestijn lijkt wel eindeloos. De thermometer geeft 42 graden Celcius aan, maar gelukkig hebben we voldoende water voorzien.

In Victorville stoppen we even in een Starbucks voor een snelle lunch en wifi om de verdere route op google maps in te laden. Naarmate we de kust naderen, verandert het uitzicht en de begroeing. Het klimaat is hier duidelijk zachter, en dat merken we aan de overvloedige groenten- en fruitteelt langs de baan. Onderweg stoppen we nog even in een tankstation om wat frisdrank te kopen. Voor ons vult een klant een gigantische beker van 3 liter met koffie, als dat geen overdosis aan caffeïne oplevert….!

We kiezen voor een route die de drukke wegen van Los Angeles ontwijkt, en rijden zo via Palmdale, Castaic Junction en Fillmore tot we ter hoogte van Ventura aan de kust toekomen. Van daaruit nemen we de highway 101 naar het Noorden, op zoek naar een plek om te overnachten. Volledig lukraak rijden we het kuststadje Carpinteria binnen, in de hoop dat de camping er tof is. En dat treft: de Carpinteria State Park campground ligt vlak aan het strand en er zijn nog enkele plekjes beschikbaar onder de mooie pijnbomen. Na negen uur rijden (!) strekken we onze benen en installeren we onze tent op een tof plekje.

Van zodra de tent staat, kleden we ons om en gaan we naar het strand. Het is al laat dus veel volk valt er niet te bespeuren op dit immens strand. De hoge smalle palmbomen en het fijne zand, doen ons meteen denken aan de gekende stranden van LA (Malibu, Venice beach,…). We wagen ons zonder aarzelen aan een (toch wel koude) duik in de zee.

Wanneer ik bij de terugkeer aan onze tent het zand van mijn voeten wil wassen, valt me een vies zwart goedje op aan mijn voetzool. Ondanks het schrobben met zeep, krijg ik het maar niet afgewassen. En zo maken we kennis met de natuurlijke teerputten of asfaltmeren ter hoogte van Carpinteria State Beach, een gebied waar aardolie naar de oppervlakte sijpelt, deels verdampt en een stroperige en plakkerige substantie achterlaat. In dit geval op mijn voetzool…

Wanneer we eenmaal opgefrist zijn (op de plakkerige voetzool na), gaan we naar Linden Ave, de hoofdstraat van het stadje, en eten we heerlijke sushi, tempura en gyoza bij Sushi Teri. Na zo’n lekkere maaltijd zoeken we ons bedje op en proberen we te slapen, ondanks het kabaal van de voorbijrijdende (en toeterende) treinen achter de camping.