Klik hier voor een overzicht van de reis.

Route: Brussel- Tokyo
Activiteiten: oververmoeide baby in slaap proberen krijgen
Overnachting: hoog in de wolken

Vandaag is dan eindelijk zo ver! We kijken al lang uit naar deze vakantie en zijn er helemaal klaar voor.

Het afgelopen weekend hebben we onze valies gemaakt. Dat was wel een uitdaging want met twee volwassenen en een peuter sleur je al gauw veel te veel mee (snacks, fruitzakjes, melkpoeder, wat speelgoed, flesjes, kleren,…). Maar Ulrike is er wonderwel in geslaagd om alles in één middelgrote koffer te proppen zodat we compact kunnen reizen. Oef! Al bij al hebben we dus 1 koffer, twee rugzakken (1 met gerief voor Alice en 1 met onze handbagage), een buggy en een draagzak mee. Best wel doenbaar dus.

Mijn schoonouders zijn zo enthousiast om ons af te zetten aan het vliegveld in Zaventem. Na een afscheid aan de drop off zone begeven we ons naar de vertrekhal. We checken heel vlot in, de buggy mogen we bijhouden tot aan de ingang van het vliegtuig.

Na het inchecken eten we een licht avondmaal in de exki, samen met mijn mama en haar vriend die net geland zijn vanuit Kreta. Alice loopt al haar energie van haar af in de hal, ideaal want straks zal ze 11 op onze schoot moeten zitten. Hoe zij (en wij!) dat gaat overleven is ons een raadsel…

Na een rustige maaltijd gaan we verder naar de security check. Onze beide rugzakken worden helemaal leeggehaald. Geen wonder: in de ene zak hebben we fruitzakjes en een fles van 1,5 liter mee voor Alice, de andere rugzak steekt vol spuiten voor mij. Maar gelukkig is dat allemaal ok en mogen we verder.

Nadat we Alice nog een laatste keer verversen en zelf nog een plasje doen, mogen we al op het vliegtuig. Met een baby mag je als eerste boarden en dat is wel handig. We twijfelen even om Alice nog zo lang mogelijk te laten rondlopen en als laatste te boarden maar kiezen er toch voor om als eersten te gaan en zeker te zijn van ruimte om onze rugzakken dichtbij op te bergen.

We hebben gelukkig een plaats kunnen reserveren met bassinet (een babybedje dat aan de muur wordt opgehangen). Dat betekent dat we op de eerste rij zitten en extra beenruimte hebben. Die beenruimte komt al goed van pas om Alice nog wat te laten spelen voor we opstijgen.

Het is al voorbij 21u wanneer we vertrekken en dat is dus een pak later dan Alice’s normaal uur om te gaan slapen. De komende uren na het opstijgen zitten we met andere woorden met een oververmoeide baby die maar niet in slaap geraakt omwille van de felle verlichting en het gebrek aan haar vertrouwde slaapomgeving. We proberen alles: flesje, de borst (waarop ze me bijt ipv te drinken, auw!), in het babybedje leggen,… tevergeefs. Zodra we de gordels mogen uitdoen (gek trouwens dat we deze keer voor Alice geen babygordel krijgen en ik ze bij het opstijgen maar gewoon moet vasthouden!), wandel ik met haar in de draagzak door de gangen van het vliegtuig. Blijven zitten is toch onmogelijk want een overactieve peuter in combinatie met een plateau vliegtuigeten, dat loopt gegarandeerd uit de hand.
Omdat het eten geserveerd wordt blijf ik maar achteraan het vliegtuig rondwiegen.

Na zo een tweetal uur wiegen en liedjes in haar oor fluisteren, valt ze uiteindelijk helemaal uitgeput in slaap. Voorzichtig ga ik terug zitten en slaapt ze verder. Ik eet mijn afgekoelde maaltijd op, en we wachten nog een uur vooraleer ze de lichten helemaal dimmen. Pas dan durven we ze wegleggen in haar bedje. Gelukkig slaapt ze verder ondanks dat ze met moeite nog in het bedje past (het is maar tot 10kg en zij weegt er net 9,5). Het is ondertussen al bijna middernacht… Na een plasje (dat werd tijd!), maken wij ons ook klaar voor de “nacht”. Ik bedenk dat we in het vervolg een vroegere vlucht moeten nemen, zo rond 16 of 18u zodat het een schappelijk baby-uur is vooraleer de lichten uitgaan…