Klik hier voor een overzicht van de reis.

Route: Brussel – Tokyo
Activiteiten: aankomst in Narita Airport en een jetlag overleven
Overnachting: Radisson Narita

Nadat Alice eindelijk slaapt, slagen we er toch in om zelf ook in het vliegtuig wat te slapen. Alice slaapt uiteindelijk bijna 7u aan een stuk. Ze schiet wel even wakker maar met een klein flesje is ze meteen weer in slaap.

Plots is het alweer licht en beseffen we dat we nog maar 2u te gaan hebben. Het grootste deel van de vlucht is dus al achter de rug (leve de nachtvlucht!). Maar Alice is ondertussen ook wakker en wil uiteraard niet stil zitten. We wandelen dus heen en weer door de smalle gangen en proberen haar wat bezig te houden met wat nieuw speelgoed. Het ontbijt is ook alweer een -onmogelijke- uitdaging. De enige optie is om elk om beurt te ontbijten.

Voor we het weten is de landing alweer aangebroken. We zien nog een laatste halfuurtje af om de superactieve zit-nooit-stil Alice op onze te schoot te houden (wat wil je, er valt ook zoveel te ontdekken!), maar dat lukt gelukkig dankzij de puffit’s van Ella’s Kitchen die we haar één per één laten opsmikkelen.

We zijn toch wel blij dat we deze vlucht heelhuids overleefd hebben maar het was toch wel een stevige en vermoeiende uitdaging! We waren zo druk bezig met Alice in slaap te krijgen en/of in toom te houden dat we niet eens een fotootje hebben genomen!
En we hebben ook wel al schrik voor de terugvlucht want die is overdag en dan zullen we geen bassinet-plek met extra beenruimte hebben helaas…

De aankomst in de vliegveld van Tokyo gaat vlot. We ontdekken de Japanse wc’s met tientallen knopjes (waterstraal, muziekje, wc-brilverwarming,…) en de uitgebreide faciliteiten voor reizigers met baby’s (ververstafels, nursing rooms,…).

Aan de douane mogen we gelukkig de lange wachtrij voorbij en onze bagage staat al klaar naast de bagageband.

Eenmaal buiten nemen we de shuttlebus naar ons hotel. Het is hier al voorbij 16u en we hebben allemaal nood aan wat opfrissing. Het is ook heel erg warm en vochtig buiten, een heel contrast met de airco binnen het vliegveld.

Na een dik kwartier (én een dringende pamperwissel) op de shuttlebus komen we toe aan het hotel en kunnen we vlot inchecken. Alice krijgt al meteen een knuffelbeertje van Radisson. De mensen zijn hier erg behulpzaam en superbeleefd. Een valet brengt ons naar onze kamer en geeft wat uitleg bij alle knopjes (airco, tv,… alles staat in het Japans) en toont ons de emergency exit.

Na een snelle douche verkennen we het hotel. Alice is ondertussen weer doodmoe, ze heeft dan ook niet meer geslapen sinds de vlucht, waar ze al bij al ook maar een korte nacht had. We laten haar even spelen in de indoor “Kid’s Club” in de lobby en bestellen ondertussen een take away maaltijd in één van de twee hotel-restaurants.

Na een dik kwartier is ons eten klaar en trekken we ons terug in de privacy van onze kamer. We eten met veel smaak van de gyoza (japanse dumplings), de soep, rijst en ramen miso soep. Alice slurpt de noedels naar binnen, smikkelt alle groentjes zonder probleem op (sojascheuten, bambooscheuten, wortel,…) en eet nog een hele hoop kleefrijst. Ze had grote honger en laat zich dat Japans eten goed smaken. Een waar plezier om naar te kijken!

Ze is wel zodanig moe dat ze tijdens het eten al half in slaap valt. Wanneer de noedels met gesloten ogen naar binnen gaan besluiten we dat het hoog tijd is om haar in bed te steken. In de kamer staat een heel degelijk babybed en met een flesje en wat verduistering is ze binnen de kortste keren al in dromenland.

In de duistere kamer zoeken we de route voor de volgende dag uit en gaan ook wij slapen. Het is 21u30 wanneer we onze ogen dicht doen.

Iets na middernacht wordt Alice wakker. We geven ze een flesje maar ze valt helaas niet terug in slaap. Ze is klaarwakker. Dit komt niet geheel onverwachts, we zitten tenslotte in een heel andere tijdszone en in België is het nu ongeveer 17u. Het wordt ons al snel duidelijk dat haar slaapje een “middagdutje” was en ze nu wil spelen. Ik besluit er aan toe te geven ipv te proberen haar tevergeefs weer te doen slapen. Ikzelf ben ook klaarwakker, ik zal ook wel wat last hebben van een jetlag. We spelen een halfuurtje in de dimlichten van ons hotelkamer maar omdat Ulrike nog probeert wat te slapen, kies ik er al snel voor om met Alice op wandel te gaan.

We begeven ons in de lobby van het hotel. Het is midden in de nacht maar het personeel stelt meteen voor om de Kids Club voor ons te openen. En zo bevind ik me dus in het holst van de nacht in een binnenspeeltuin met wakkere baby. Een unieke ervaring 🙂

Na een dik uur in de speeltuin bespeur ik bij Alice de eerste tekenen van vermoeidheid. Het moment dus om ze weer in slaap te proberen krijgen. We keren terug naar onze hotelkamer, en ik voer het hele slapengaan ritueeltje uit: pamper, slaapzakje, flesje,… Alice vecht nog zo’n drie kwartier tegen de slaap maar dan geeft ze zich uiteindelijk toch gewonnen. Het is 3u30 wanneer we eindelijk weer allemaal kunnen slapen *geeuw*.