Klik hier voor een overzicht van de reis

Route: Kyoto
Activiteiten: wandelen door pittoresque steegjes en indrukwekkende tempels
Overnachting: Kyoto airbnb

De tweede nacht op Japanse bodem verliep gelukkig zonder nachtelijke speeluurtjes. Ulrike heeft wel een deel van de nacht bij Alice op de futon geslapen en is nogal geradbraakt, maar Alice zelf sliep de hele nacht zo goed als door en werd uiteindelijk pas wakker rond 8u30. Van een record gesproken!!!

Haar aanpassingsvermogen is wel duidelijk beter dan dat van mij want ik was klaarwakker om 4u30 en ben niet meer in slaap geraakt.

Terwijl Alice verder slaapt op haar grote futonbed, maken wij ons op ons gemak klaar voor de dag. We ontbijten met een soort van pannekoek gevuld met creme freche en mandarijnen. We staan ervan versteld dat de mandarijnen zo lekker zijn, in hartje zomer… vreemd!

Alice krijgt als ontbijt een banaan en wat gesuikerde yoghurt bij gebrek aan iets ongezoet. Ach, het is tenslotte vakantie hé…

We gaan helemaal ingesmeerd met zonnecreme op pad en stoppen in de combini vlakbij voor wat fris water en twee rijstballen (“onigiri”) als aanvulling van het ontbijt. Voor het gemak nemen we een taxi richting de Kiyomizu dera tempel.

De taxi zet ons af in een steegje vol souvenirwinkeltjes met Japanse vreemde zoetigheden. Die Japanners lijken echte zoetebekken. Ondertussen proeven we van de onigiri maar de vispasta in het midden is toch even wennen, zeker zo vroeg in de ochtend. Niet helemaal mijn ding maar Ulrike en Alice eten er toch een groot deel van op.

Aan de tempel laten we de buggy staan en kan Alice wat rondlopen (en wij achter haar aan :-)). De aziatische toeristen nemen ongegeneerd foto’s van haar, ze lijkt wel een attractie!

Het is er erg druk en al gauw gaat Alice de rug op, in de draagzak. Binnen de kortste keren valt ze in slaap. De tempel is een erg groot complex met paadjes langs pagodes en kleinere tempels.

We gaan langs de “easy childbirth pagode” en keren zo terug naar het beginpunt van de tempel.

Ondertussen stromen de toeristen en locals toe, waarvan heel veel in Kimono opgekleed zijn. De meesten mogen dan wel “nep” zijn (toeristen die zich voor een halve dag in Kimono laten kleden), het blijft een heel erg mooi zicht. Een groep schoolkinderen in uniform laat zich gaan in de souvenirwinkeltjes.

We dalen af via de supermooie steegjes Ninnenzaka en Sannenzaka en proeven er van een macha latté frappé en een soort van aardappelkroket.

Wanneer we uit de steegjes zijn, besluiten we door te stappen tot de Shoren-In tempel. Het is snikheet en dat is behoorlijk vermoeiend, zeker met een baby van bijna 10kg op de rug of in de buggy met een goed gevulde rugzak er nog bij. We zoeken zoveel mogelijk de schaduw op en kopen nog wat fris water uit één van de vele drankautomaten die je letterlijk op elke straathoek tegenkomt.

Wanneer we aankomen aan de Shoren-In tempel rusten we eventjes op een bankje in de schaduw. Het is hier heel erg rustig (amper toeristen te bespeuren, een groot contrast met de Kiyomizudera tempel) en fris in de schaduw van de grote bomen.

Na een kleine snack en een verse lading zonnecreme bezoeken we de tempel. Onze schoenen moeten we aan de ingang uitdoen en we kopen een toegangsticketje bij een heel erg vriendelijke dame. Ik probeer zoveel mogelijk in het Japans te praten (“2 personen aub” en “is hier ergens een toilet”) en de dame antwoord bijgevolg in snel Japans waar ik maar flarden van begrijp. Ulrike is toch een beetje onder de indruk van het resultaat van mijn uren Japanse lessen via podcast tijdens de file van en naar het werk. Het vele luisteren loont effectief!

De tempel is een oase van rust. Op onze blote voeten kuieren we door de supermooie vertrekken die uitkijken op een wondermooie Japanse tuin.

We worden er zowaar “zen” van. Ook Alice vindt het hier heel leuk, ze kan naar hartelust rondlopen op de zachte tatamimatten en gaat vrolijk op ontdekking.

Nadat we door de vele vertrekken gegaan zijn, doen we de schoenen terug aan en wandelen we door de tuin. Dit is echt hoe je je een Japanse tuin inbeeld: mos, paadjes met grote stapstenen, vijver met grote Koi’s, en torenhoge bamboo…
Ideaal om even te ontsnappen aan de hitte…

Na het tempelbezoek gaan we op zoek naar een plekje om te eten. In de buurt zijn niet echt veel opties dus stappen we door de verschroeiende zon in de richting van Gion, tot Ulrike een degelijk sushi-restaurant (“Gion Emon”) vindt waar we terecht kunnen.

Het lijkt wel of het gesloten is, maar dat is hier wel vaker hebben we gemerkt. Je kan ook meestal niet binnenkijken en hebt er dus het raden naar of het wel open is. Wanneer we even treuzelen voor de deur, doet een vriendelijke dame de deur open. Ik vraag in het Japans of ze een babystoel hebben en versta nog net uit haar snel antwoord dat ze dat hebben. We gaan het kleine maar erg mooie retaurantje binnen en krijgen een tafel met uitzicht op een klein Japans binnentuintje toegewezen.

De dame denkt dat ik vloeiend Japans spreek en doet bijgevolg een heel vertellement in het Japans. We bestellen elk de lunch menu en wat water.
Een goede keuze, zo blijkt want we krijgen een heerlijk verfijnde maaltijd voorgeschoteld dat we met veel smaak verorberen: sashimi zo vers dat het op je tong smelt, tonijnsteak om zelf te grillen op een stenen pot met hete kolen, tofu, daikon, rijst en misosoep. Mjam!

Na zo een lekkere lunch hebben we weer hopen energie om de stad verder te voet te verkennen. We wandelen tot in hartje Gion en verkennen de mooie straten langs een kanaaltje met overhangende bomen die voor de nodige schaduw zorgen. Alice doet ondertussen een middagdutje in de buggy en we stappen verder tot in Pontocho, waar we het smalle steegje met de vele restaurantjes doorwandelen. Als we tijd hebben gaan we hier bij valavond zeker nog eens langs gaan.

Na al dat stappen zoeken we even verfrissing op in het leuke en kindvriendelijke Momukuteki café. Terwijl wij van een oolong icetea en een macha frappé slurpen, speelt Alice met de autootjes, boeken en beren in het kinderhoekje.

Wanneer we weer buiten komen blaast de hitte ons weer omver. Het is elke keer weer aanpassen als je buitenkomt want binnen is het overal super koel door de airco die vollenbak staat. We gaan naar de overdekte en dus schaduwrijke Nishiki markt en bewonderen de vreemde lokale producten (octopussen op een stokje, vreemde jelly achtige zoetigheden, …) al zijn we wel wat vreemdere dingen gewoon sinds ons bezoek aan een markt in Laos.

In de food court van de Daimaru department store kopen we wat lekkernijen voor ons avondeten en dan nemen we een taxi terug naar ons huisje.

We eten aan ons laag tafeltje en genieten van al dat lekkers: yakitori om de vingers bij af te likken, tempura van diverse groentjes, gestoomde lotuswortel, wortelen, aardpeer en een niet-definieerbare soort van wakke biet en kerstomaatjes, de all-time favoriet van Alice.

Na het eten gaat Alice in bad en dan in bed. We bespreken de plannen voor de volgende dag en gaan dan ook vroeg slapen.