Klik hier voor een overzicht van de reis.

Route: /
Activiteiten: wandelen in NP La Mauricie
Overnachting: Saint-Elie-de Caxton

Voor de tweede nacht op rij wordt Alice even wakker om 3 uur en vindt Jeanne om 4u30 dat de dag mag beginnen. Gelukkig lagen wij er ook vroeg in en dus staan we allen iets na vijven op. We beginnen de dag met een uitgebreid ontbijt met spiegeleitjes, fruitsla, griekse yoghurt, bosbessenbagel en koffie.

Iets voor 8 uur zijn we al klaar om te vertrekken. We houden even halt bij de bakker van het dorp waar we enthousiast begroet worden met “bonmatin”, frans canadees voor “bonjour”. Wat volgt kunnen we amper verstaan, dat accent is hier zoooo gek.

Na nog een stop bij de bank om geld af te halen, rijden we door tot het “Parc National La Mauricie”, op een halfuurtje rijden. De wegen lopen hier allemaal door eindeloze bossen en ontelbare meertjes. In La Mauricie is dat niet anders, maar de sfeer van een nationaal park krijg je er zomaar bij: vele uitzichtspunten, informatieborden, toegankelijke maar primitieve faciliteiten en in de hoofdrol de uitnodigende natuur!

Het regent maar we laten de pret daardoor niet bederven en stappen uit voor een korte wandeling van 10 minuutjes tot het uitzichtspunt “Ile-aux-pins”. We zijn helemaal alleen en genieten van de geur van de regen op de warme aarde. Het is al warm dus wat nattigheid stoort gelukkig niet.

Na deze korte wandeling rijden we verder naar de toegangsplek tot het lange Wapizagonke-meer. We eten er wat brood, kaas en saucisson aan de picknicktafels en kopen een ijsje voor Alice.

Met het ijsje nog in Alice’s handen, rijden we verder tot de Belvédère du Passage, door werken ook het eindpunt van de baan die door het park rijdt. Vanuit dit punt kijk je uit op het uitgestrekte en krinkelende Wapizagonke.

We laten dit verste punt achter ons en keren helemaal terug tot aan de inkom van het park, waar we naar Shawinigan rijden om er de wandeling “Les Cascades” te doen, een korte lus van 2 km dat langs een bergstroom met watervalletjes loopt. Deze wandeling is een klassieker en is geliefd bij gezinnen die er komen plonsen in de rotspoelen.

Het is tijd voor een middagdut dus doen we allebei de kindjes in een draagzak en beginnen we te wandelen. We passeren al meteen een mooi vijvertje en volgen een grote brug over het wapizagonke meer. We worden er gewaarschuwd voor de beren die hier ook graag vertroeven. Om beren niet te doen schrikken wordt aangeraden om veel lawaai te maken, maar dat gaat zonder moeite met een peuter die honderduit liedjes zingt en een baby die aan het brabbelen is geslaan.

Binnen de kortste keren valt Alice in slaap. We besluiten daardoor om de wandeling uit te breiden met een stukje van de wandeling “Les falaises”.

Wat volgt is een stevige reeks trappen tot boven de heuvel waar een mooi uitzicht is over het meer. Aan het uitkijkpunt rusten we even uit want we dragen tenslotte 12,5 kg op onze rug (Alice) en 6 kg op de buik (Jeanne) met een rugzak van 3-4 kg op de rug. We zijn nat in’t zweet… Alice is al weer wakker en dus keren we terug om de eerste wandeling af te ronden. Ze vindt het geweldig in de draagzak en we huppelen al zingend weer naar beneden tot het beginpunt.

Moe maar tevreden rijden we terug naar ons huisje. We zwemmen nog eens in het meer en eten een lekkere brochette met naan brood en allerlei dipsausjes.

Wanneer de kindjes in bed liggen spelen we een partijtje “miles bornes” en worden we verrast door een prachtige regenboog op het meer.